MILLA ANN

Che bèll Milàn, quand 'rìva Primavera
e, in di cortil, se véd ancamò el So
i dònn sténden i pàgn su la ringhèra
e i ròndinìn a càscen foeùra el coo.

S' te pàsset via Palmieri e via Barrili,
in Montegani te pòdett trovà
la Baia carezzàda dal Navìli,
i sò ostarìi, in dò'e se pò cantà.

Ti sàra i oeùcc e immàgina
la Lùna, in su la Dàrsena,
speggiàss, de gùst,
in de 'l Navili Grànd.

Poètta, vòlta pàgina!
e proeùva a regordà
'me l'era el tò Milàn
de tànti ànn fa !

Gh'è no domà el Castèll
e el Dòmm, de sòtta i stèll,
con tànti bej palàzz illuminàa .
I cà vècc de ringhéra
t'je védet, quànd vègn séra,
impienìss de gént, che la ritorna a cà..

E dòpo ona giornàda
la'oràda vùndes or
te voeùret stà on poo quiètt e fà l'amor
On poo de sentimént,
prìmma de indormentàss,
l'è quèll che te fa vìv, in sànta pàs.

Se poeù, in di sògn, te vègn
la possibilità
de viv nel tò Milàn
de tanti ànn fa,
ti ciàmela: "Fortùna"
te gh' hee de ringrazià
la Bònna Stèlla che
la t'ha premiàa;

pensa che te podévet,
inveci che Milàn,
sognà de vèss in barca
... su i montàgn !
O pur vèss prisonée,
ligàa sora a on Vulcàn:
già pront, per vèss tràa giò,
come on pagàn !

Bàsa la tèrra, in dò'e te sée nassùu,
e l'è on peccàa, che ghe n'è minga dùu.
Milàn l'è irripetibil, bisògna contentàss:
... vess soddisfàa de puccià pàn in del gràss.

Se poeù gh'è el companàtich: tanto mèj!
Magna pàn e busècca, e mètt via i sghèj !
O on risottìn, còi sò rostìnn negàa
ciàppa quèll che te offrìss questa Cittàa...

Rinnèga mai Milàn, la Lombardia,
la tèrra pussée bèlla che ghe sìa !
Rinnèga mai de vèss cressùu a Milàn.
e te sarée contént per MILLA ANN !

Claudio Grossi.

Gli accenti, anche se non dovuti, sono posti per una corretta pronuncia del milanese.
Licenza poetica dell'Autore.